Gorzka jarzębina
Małżeństwo z Rozsądku

sł.: Wisława Kwinto-Koczan, m.: Robert Leonhard


a F7 a
Nazbierałem pełne uszy, słów jak orzech pustych.
a F7 a
Naczerpałem niepotrzebnie, z źródeł złotoustych.
a F7 a
Po pajęczej cienkiej nici, przesuwałam dłonie
a F7 C e
aby wrócić znów do ciebie, w labiryncie wspomnień.
a D7
Kiedy czas, jak kropla miodu,
C a
powolutku płynął.
a D7
W sercu miłość rozpalała,
F e a
gorzką jarzębiną.
Kto się zdawał nieomylny, kłamstw dziś nie prostuje,
a prymusom, samo życie wystawiło dwóje.
Przeleciały dni jak piasek, przez oczka rzeszota....
ale świeci jasnym blaskiem, kilka ziaren złota.