Zdziwiona
Stare Dobre Małżeństwo
Ona się tak pięknie dziwi | D G D |
I cała taka jest zdziwiona | G A |
Zdziwienie jej jest jak myśliwy | D G D |
I jeszcze dziwią się ramiona | G A |
Ze zdziwienia aż podnosi brwi | G D |
Coraz piękniejsze w tym zdziwieniu | A D |
To jakby ktoś otwierał drzwi | G D A |
I wejść już dalej nie mógł | G D |
Ona się tak pięknie dziwi | |
I ciągle wszystkim zaskoczona | |
W zdziwieniu swym aż traci siły | |
Lecz dalej jeszcze jest zdziwiona | |
Ją dziwi nawet płytki talerz | |
Zadziwia - skrzynka pocztowa | |
Ona nie musi mieć już innych zalet | |
Niech tylko będzie wciąż zdziwiona
|