Narodziny świata
Stare Dobre Małżeństwo
Oto pierwsze padły słowa: oto stało się! |
a e a |
Każda rzecz ma raz początek czy kto chce czy nie! |
C G a |
|
|
Rodzi się ziemi kula; rodzi się świat! |
C e F |
Bezimienni wstają z mułu; idzie w górę las! |
G C e |
Rodzi się wąż i robak; rodzi się ptak! |
F G e |
|
|
Co to będzie, jak to będzie, nie wiadomo nic! |
F C G C |
Kto już za kim cicho tęskni; nie wiadomo nic! |
F C G a |
|
|
Suną chmury, grzmią pioruny- oto pada deszcz! |
|
Pętla czasu się rozwija i do gardła lgnie! |
|
|
|
Rodzi się życie nowe; rodzi się śmierć! |
|
Człowiek stoi ponad wodą, własną zgłębia toń! |
|
Rodzi się płacz i lament; rodzi się moc! |
|
|
|
Ten się dźwiga, ten się garbi, w plecach stoi nóż! |
|
Słońce wschodzi i zachodzi, nie przeszkodzi ból! |
|
|
|
Beznadziejne są nadzieje, wiara, lęk i żal! |
|
Starożytność, nowożytność a za dalą dal! |
|
|
|
Rodzi się ogień wieczny; rodzi się pleśń! |
|
Przegrać - wygrać, kochać - gardzić, poza cieniem blask! |
|
Rodzi się "nie" jak niemoc; rodzi się "tak"! |
|
|
|
Walą serca, krwawią stopy, gońmy wiatr! |
|
Walą serca, krwawią stopy, gońmy wiatr! |
|
Walą serca, krwawią stopy, gońmy wiatr! |
|
Walą serca, krwawią stopy, gońmy wiatr! |